Hellooooooooooooooooo teacher Denis

Dat is de gevleugelde uitspraak die ik elke ochtend een keer of 30/40 hoor (afhankelijk hoeveel van de kinderen ik zie voordat hun les begint). En die ochtend begint voor mij vroeg, de kinderen zijn bijna allemaal van ricefarmers, dus vroeg op om voor de hitte het werk te hebben gedaan. Om 7 uur lopen de eersten hier in hun uniformpjes rond. En gezien de preutse aard van de Thai en de douche voor mij aan het andere eind van de school lopen is, moet ik zorgen dat ik dan spik en span ben. Douchen doe je hier 2x per dag door de vochtigheid. Het valt me qua temperatuur overigens 100% mee ik had een enorme klap verwacht, maar gebrek aan zon en redelijk stabiel rond de 30 zorgen dat het gewoon prima voelt. Zeker in de avond lekker zwoel. Maar een schemering zit er niet in;
17.30 volledig licht,
17.45 half donker,
18.00 geen hand voor ogen. 

Het lesgeven an sich is een mooie uitdaging voor me in Thaise traditie. Niets is (goed) geregeld, maar dat is helemaal ok, men is dankbaar (en echt heeeeeeeel erg en oprecht) voor alles wat je doet. 
Echt onvoorstelbaar, de kinderen bedanken je (echt) zelfs voor de paperclip die ze van me kregen om een naambadge vast te maken. Maar dat kan ook gewoon ingepompte nederigheid zijn, maar zo voelt het niet.
Ik had boksbalonnen en pennen bij me.. Onvoorstelbaar hoe dankbaar oogjes kunnen glunderen.. Prachtig. Maar ook wel weer triest omdat je weet dat ze ontzettend arm zijn.
Lunch wordt dus ook betaald door de school en veel van giften. Afgelopen dagen al 2 maal meegemaakt dat een rijker iemand "gewoon" voor 64 kinderen eten maakt (en Thais eten is veeeeeeeeeel en lekker) en dat als gift geeft. Goed voor de kinderen en goed voor de karma van de gever. 

Dag 1 zou ik alleen kennismaken, mijn takecare-volunteer was ziek en is ook teacher, dus teacher Denis werd onaangekondigd voor de klas gepoot terwijl hij dacht alleen maar Sabadee Krap te hoeven zeggen :-)
Ineens kijken er 18 paar ogen van 8-11 jaar je aan, waarvan meerdere met rugzakje zoals wij zouden zeggen.

Dus maar het creatieve brein aan het werk gezet, ondanks dat ik geen enkel idee had van level van engels, verwachtingen enz.. Dus nog middenin de jetlag maar pogen tot "My name is .....", : I am .. years old" (de schattingen liepen tussen de 34 en 72 uiteen) en Little Little Duckie (een liedje dat ik tijdens mijn studie bij een uitwisseling in Zweden tijdens  slemppartijen heb geleerd, maar ook prima te gebruiken bij Thaise kids vind ik :-) )
En na 2 uur ben je dan total loss want ze kennen ontzettend veel losse woorden, alle letters, kunnen tellen tot 100, maar converseren ongeveer 0.

Dus ze maar naar buiten gestuurd en werd teacher meteen gevraagd voor een potje basketbal. Twee t-shirts kletsnat en een a-ritmisch hart later kwam ik er achter dat dat niet echt mijn ding is met dit klimaat.

Een dag later was de takecarevolunteer terug en zou alles anders worden (no worries Denis). Maar ze moest nog inhalen, dus werd ik naar de hoogste class gestuurd 5/6 vergelijkbaar groep 7/8. Daar was gelukkig een docent bij die via Google Translate liet weten me natuuuuuuuuuuurlijk te zullen helpen. Wat inhield dat hij tegen de kinderen zei dat ik teacher Denis was en vervolgens zwaaide en wegliep...
Gelukkig 1 ervaring ervaring eerder rijker en dit keer geen 3 uur les, maar maar 1,5 uur ging dat best aardig. Klassiek geval van slecht uitgesproken klanken, (r, l,g,h)waardoor je ze soms totaal niet begrijpt en zij het allang goed hebben terwijl jij tig variaties op de uitleg probeert. Een varken nadoen voor bijna pubers levert bijzondere gezichtsuitdrukkingen, vooral nadat ze al 5 minuten pig roepen, maar dan iets upikkkkkkk.

Vanaf dan kreeg ik een program met methode, waar ik om gevraagd had (no worries Denis). Waar ik vol enthousiasme na sluitingstijd in begon voor de eerste class1/2-lesson en bleek dat dat gebaseerd was op CDrom en worksheets voor docent en kinderen, die er natuurlijk niet zijn.
Dus mijn oude Powerpointkennis opgeduikeld en het internet ingedoken en zelf maar een les inclusief, kleur-knip en plakwerk en Youtubefilmpjes in elkaar genutseld. Thema... Christmas... Want dat wilde ze graag. okokok.
Ze vonden het geweldig, er is maar 1 gekwalificeerd docent hier op school, de rest doet per lesonderdeel een cd in een Windows95-machine en kijkt voor de rest alleen maar na en houdt orde. Dus een powerpoint met wat linkjes en kleur en knipmateriaal is al gauw indrukwekkend.

Tot zover maar even ;)